No Deal is Better than a Bad Deal

De World Trade Organization (WTO) oftwel, de Wereldhandelsorganisatie, iedereen heeft er wel eens van gehoord, maar weinig mensen kunnen er precies de vinger opleggen wat deze organisatie doet. En dat is ook precies het probleem. Beslissingen worden gemaakt, veelal in achterdeurkamertjes, maar wél met een enorm effect voor miljoenen mensen over de hele wereld.

De Wereldhandelsorganisatie (WHO) is een organisatie van staten. Het hoogste orgaan is de Ministersconferentie, die eens per twee jaar bij elkaar komt. Over een maand, 13-18 december zal de 6e Conferentie van de WHO plaatsvinden in Hong Kong. En deze conferentie gaat heel erg belangrijk worden. De WHO staat namelijk op tamelijk losse schroeven. Al twee keer eerder, tijdens ministersconferenties in Cancún en Seattle, konden ze niet tot een compromis komen (met name door toedoen van NGO's, demonstranten en derde wereldlanden die partij zijn bij de organisatie). Uit wanhoop of macht der gewoonte (?), heeft vervolgens een groep van de rijkste landen, tijdens een geheime en besloten vergadering de agenda voor de komende WHO-vergadering in december vastgesteld. Met onderwerpen op de agenda die tijdens eerdere, officiële, vergaderingen weggestemd waren.

De WHO is gericht op het terugdringen van handelsbelemmeringen tussen landen. Een vrijere internationale handel zou leiden tot een toename van produktie en werkgelegenheid en daarmee van de welvaart voor iedereen. De regelingen zijn erop gericht een groot deel van de exportsubsidies, importquotas en overheidssteun (voor met name de landbouw) terug te dringen. Vastgelegd is dat dit in mindere mate geldt (hetgeen wordt uitgedrukt in lagere percentages) voor ontwikkelingslanden. Op het eerste gezicht lijken de regeingen dan ook positief uit te pakken voor de ontwikkelingslanden. Dit is echter schijn, want de praktijk is anders. Omdat de rijke landen hun landbouw zeer sterk subsidiëren en tal van importprodukten van oudsher zeer zwaar belasten, pakken de maatregelen absoluut genomen minder ernstig uit voor hen.
De besluitvorming lijkt democratisch: ieder land heeft ongeacht zijn aandeel in de wereldhandel één stem in de conferentie. Echter, in de praktijk hebben enkele rijke landen erg veel invloed en de meeste armere veel minder. Belangrijke onderhandelingen worden in kleine kring, in zogenaamde Green Rooms, gevoerd, waar slechts een paar ontwikkelingslanden tot doordringen.

Uit cijfers is gebleken dat de enige partijen die gebaat zijn bij het beleid van de organisatie de afgelopen jaren, de rijkste landen (en daarmee de bedrijven) zijn. Liberalisatie in de handel brengt alleen maar meer welvaart voor de al welvarende bovenlaag omdat deze liberalisatie doorgaans resulteert in overname van de derde wereldmarkten door de rijkere landen. Het is dan ook die bovenlaag die haar corporate agenda probeert door te drukken. De laatste jaren gebeurt dit echter onder het oog van NGO's van over de hele wereld, demonstranten en andere geïnteresseerden.

De WHO is opgericht met als doel meer welvaart te creëren voor de HELE wereldbevolking door bevordering van de wereldhandel. Inmiddels heeft deze organisatie al 10 jaar de kans gehad om dit doel te verwezenlijken. De balans is opgemaakt en gebleken is dat ze daar niet in is geslaagd. Bedrijfstechnisch gezien, is dit een hartstikke inefficiënte organisatie!

De Nederlandse regering kan een belangrijke rol spelen tijdens deze vergadering door een duidelijk standpunt in te nemen, gebaseerd op de belangen van de bevolking. Help de WHO een halt toe te roepen en maak de regering duidelijk dat GEEN DEAL BETER IS DAN EEN SLECHTE DEAL!